بیا تا قدر یکدیگر بدانیم         که تا ناگه ز یکدیگر نمانیم

دو دوست با پای پیاده از جاده ای در بیابان عبور میکردند.

بین راه سرموضوعی اختلاف پیدا کردند و به مشاجره پرداختند.

یکی از آنها از سر خشم؛بر چهره دیگری سیلی زد.دوستی که سیلی خورده بود؛ سخت آزرده شد ولی بدون آنکه چیزی بگوید، روی شنهای بیابان نوشت: امروز… بهترین دوست من بر چهره ام سیلی زد.

آن دو کنار یکدیگر به راه خود ادامه دادند تا به یک آبادی رسیدند.

تصمیم گرفتند قدری آنجا بمانند و کنار برکه آب استراحت کنند.ناگهان شخصی که سیلی خورده بود؛ لغزید و در آب افتاد تا جایی که نزدیک بود غرق شود که دوستش به کمکش شتافت و او را نجات داد.

بعد از آنکه از غرق شدن نجات یافت؛ بر روی صخره ای سنگی این جمله را حک کرد: امروز بهترین دوستم جان مرا نجات داد.دوستش با تعجب پرسید: بعد از آنکه من با سیلی ترا آزردم؛ تو آن جمله راروی شنهای بیابان نوشتی ولی حالا این جمله را روی تخته سنگ حک میکنی؟!

دیگری لبخند زد و گفت: وقتی کسی ما را آزار میدهد؛ باید روی شنهای صحرابنویسیم تا بادهای بخشش؛ آن را پاک کنند ولی وقتی کسی محبتی در حق مامیکند باید آن را روی سنگ حک کنیم تا هیچ بادی نتواند آن را از یادها ببرد.

انسانهای قوی می دانند چگونه به زندگی شان نظم دهند . حتی زمانی که اشک در چشمانشان حلقه می زند همچنان با لبخندی روی لب می گویند "من خوب هستم"

غـم را خـدا نـیـافـریـد ، انـسـان آفـریـد

. امـا انـسـان ها ، زشـتـی هـا را خـلـق کـردند

و امـروز پـژواک گـذشـتـه خـویـش را مـلاقـات مـی کـنـنـد.بـه اعـتـقـاد

خدا رو به خـاطـر پـاکـی و زیـبـائـیـهـاش بـپـرسـت نـه بـرای مـنـافـعـت 

و آخر این که

در برابر مخلوقات زنده خدا ( انسان – حـیـوان – گیاه ) احساس مسـئـولیت کن و اگه میـتـونی پشت و پناهـشون باش و بدون که همه اونها شدیدا تشنه محبت تو هستند.

تصوير ذهني انسان از خويشتن :

آيا هيچوقت دقت كرده ايد كه وقتي احساس خوبي در باره خود داريد ديگران هم بهتر از هميشه بنظر مي رسند؟ وآيا اين تغيير در ديگران جالب توجه و يا حتي عجيب نيست؟

جهان باز تابي از خود ماست . وقتي از خود بيزاريم ،از همه بيزاريم و وقتي به همين كه هستيم عشق مي ورزيم ،تمام جهان به نظر فوق العاده و دوست داشتني مي آيد . تصويري كه انسان از خويشتن در ذهن دارد دقيقا تعيين مي كند كه چه رفتارهايي از او سر خواهد زد ،با چه كساني دوستي خواهد كرد،براي چه چيزهايي دست به تلاش خواهد برد و از چه چيزهايي اجتناب خواهد كرد.منشاء تمام افكار وحركات ما چگونه ديدن خويشتن است .تجربيات ،موفقيتها ،شكستها،افكاري كه در باره خود داريم و واكنشهاي ديگران نسبت به ما ،همه و همه شكل دهنده تصويري هستند كه از خويش در ذهن داريم و اعتقاد به حقيقي بودن اين تصوير است كه سبب مي شود زندگي را دقيقا در چارچوب آن به پيش ببريم.

تصوير ذهني انسان از خويشتن درست مانند يك ترموستات عمل مي كندو رفتارهاي او دردامنه محدود اين تصوير رقم مي خورد.

پس بياييد افكار شاد وسلامت داشته باشيد خود را سلامت تصور كنيد و سلامتي را حق انساني و شايسته خودد بدانيد. ازهمه مهمتر ،با خود ملايم باشيد . خود را دوست داشته باشيد تا ديگران را دوست داشته باشيد. حال را دريابيد و غصه فردا نخوريد .

آنچه كه داريم امروز است...

*راز شادزيستن

:اندرو متيوس

گنجشک به خداوند گفت : لانه کوچکی داشتم لانه خستگی وسرپناه بی کسیم بود، طوفان تو بی هنگام وزید وآن را از من گرفت،کجای دنیای بزرگ وپهناور تورا گرفته بود ؟
خداوند فرمودند: ماری در راه لانه ات بود ، تو خواب بودی باد را فرستادم ، گفتم لانه ات را واژگون کند آنگاه تو از کمین مار پر گشودی > چه بسیار بلا که از تو بواسطه محبتم از تو دور کردم وتو ندانسته به دشمنیم برخواستی .

چه رسم جالبی است،
محبتت را میگذارند پای احتیاجت،
صداقتت را میگذارند پای سادگیت،
سکوتت را میگذارند پای نفهمیت،
نگرانیت را میگذارند پای تنهاییت،
... ... و وفاداریت را پای بی کسیت،
و آنقدر تکرار میکنند که خودت
باورت میشود که تنهائی و بیکس و محتاج....!!!

 فقط آقايان بخوانند

به ادامه مطلب برويد

کادوی  ارزشمند

دختری که با پدر فقیرش زندگی می کرد ،یک روز جعبه زیبای کادو پیچی شده ای را به عنوان هدیه به پدر داد . مرد آن را با خوشحالی باز کرد ،اما داخل جعبه هیچی نبود . پدر با دلخوری به فرزندش گفت : دخترم وقتی به کسی کادو می دهی ،باید داخل جعبه چیزی باشد .... دخترک گریه کنان گفت : داخل جعبه پر است ،اما شما نمی بینی ،من چون پولی نداشتم ،بوسه هایم را داخل کادو گذاشتم ...

سالها از آن ماجرا گذشت .دختر جوان شوهر کرد و به شهر دیگری رفت ،اما پدرش که پیر شده بود ،هر وقت دلش تنگ می شد به سراغ جعبه کادو می رفت و چند بوسه از داخلش بر می داشت.