به گورستان گذر کردم کم و بیش/بدیدم حال دولتمند و درویش/نه درویشی به خاکی بی کفن ماند/نه دولتمند برد از یک کفن بیش/خاک شد هر که در این خاک زیست/خاک چه داند که در این خاک کیست/سر انجام که باید از این خاک رفت/خوشا آنکه پاک آمد و پاک رفت.

اگر می‌دانستید، یک محکوم به مرگ، چقدر در آرزوی بازگشت به زندگی است، آنگاه قدر روزهایی را که با غم و اندوه و نگرانی و بدخلقی می‌گذرانید، می‌دانستید.

تا کی غم آن خورم که دارم یا نه/وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه/پر کن قدح باده که معلوم نیست/کاین دم که فرو برم بر آرم یا نه.

نه تو می مانی و نه اندوه
و نه هیچیک از مردم این آبادی ...
به حباب نگران لب یک رود قسم،
و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت،
غصه هم می گذرد،
آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند ...
لحظه ها عریانند.
به تن لحظه خود، جامه اندوه مپوشان هرگز.

سهراب

تصوير ذهني انسان از خويشتن :

آيا هيچوقت دقت كرده ايد كه وقتي احساس خوبي در باره خود داريد ديگران هم بهتر از هميشه بنظر مي رسند؟ وآيا اين تغيير در ديگران جالب توجه و يا حتي عجيب نيست؟

جهان باز تابي از خود ماست . وقتي از خود بيزاريم ،از همه بيزاريم و وقتي به همين كه هستيم عشق مي ورزيم ،تمام جهان به نظر فوق العاده و دوست داشتني مي آيد . تصويري كه انسان از خويشتن در ذهن دارد دقيقا تعيين مي كند كه چه رفتارهايي از او سر خواهد زد ،با چه كساني دوستي خواهد كرد،براي چه چيزهايي دست به تلاش خواهد برد و از چه چيزهايي اجتناب خواهد كرد.منشاء تمام افكار وحركات ما چگونه ديدن خويشتن است .تجربيات ،موفقيتها ،شكستها،افكاري كه در باره خود داريم و واكنشهاي ديگران نسبت به ما ،همه و همه شكل دهنده تصويري هستند كه از خويش در ذهن داريم و اعتقاد به حقيقي بودن اين تصوير است كه سبب مي شود زندگي را دقيقا در چارچوب آن به پيش ببريم.

تصوير ذهني انسان از خويشتن درست مانند يك ترموستات عمل مي كندو رفتارهاي او دردامنه محدود اين تصوير رقم مي خورد.

پس بياييد افكار شاد وسلامت داشته باشيد خود را سلامت تصور كنيد و سلامتي را حق انساني و شايسته خودد بدانيد. ازهمه مهمتر ،با خود ملايم باشيد . خود را دوست داشته باشيد تا ديگران را دوست داشته باشيد. حال را دريابيد و غصه فردا نخوريد .

آنچه كه داريم امروز است...

*راز شادزيستن

:اندرو متيوس

چندنكته مهم در زندگی

بقراط مي گويد: كم كردن چيزهاي مضر و زيانبار، بهتر از زياد استفاده كردن از چيزهاي سودمند است. و نيز مي گويد: با دوري كردن از تنبلي و خستگي و با پرهيز از پرخوري همواره تندرست باشيد.

يكي از حكما مي گويد: هركس، مي خواهد سالم و تندرست باشد، غذاي خوب بخورد و زماني سراغ غذا برود كه خوب گرسنه شد و پس ازآنكه خوب تشنه گرديد، آب بنوشد. معمولاً آب كم بنوشد و بعد از ناهار استراحت كند و پس از شام اندكي قدم بزند و تا دستشويي نرفته، نخوابد. بعد از صرف غذا، از رفتن به حمام بپرهيزد. در تابستان يكبار به حمام رفتن بهتر از ده بار حمام گرفتن در زمستان است.

حارث مي گويد: هركس دوست دارد، عمر طولاني كند، بايد صبحانه را صبح زود ميل نمايد، زود شام بخورد، لباس سبك بپوشد و كمتر با زنان‌آميزش كند.

افلاطون مي گويد: پنج چيز، بدن را ضعيف مي كند و چه بسا سبب نابودي آن مي گردد: فقر، جدايي از دوستان، اندوه و ناراحتي، عدم پذيرش خيرخواهي و نصيحت و خنديدن جاهلان و نادانان به عقلا و خردمندان.

يكي ديگر از سخنان جامع و پرمعناي بقراط، اين است كه مي گويد: زياده روي در هر چيزي، دشمن طبع و سرشت است.

به جالينوس گفته شد: تو چرا مريض نمي شوي؟ گفت: چون من، دو غذاي نامرغوب را با هم نمي خورم و هيچ خوراكي را با خوراك ديگر مخلوط نمي كنم و غذاي آزاردهنده را در معده نگه نمي دارم.

چهار چيز، بدن را بيمار مي كند: زياد حرف زدن، زياد خوابيدن، زياد خوردن و زياد‌آميزش كردن.

حرف زياد، مخ و حافظه انسان را كم و ضعيف مي كند و خيلي زود انسان را پير مي نمايد. خواب زياد، چهره را زرد، دل را كور و چشمها را برآمده و پرباد مي نمايد و انسان را تنبل مي كند و بيماريهاي سختي را پديد مي آورد.

آميزش زياد، بدن را ضعيف و رطوبت بدن را كم و اعصاب را سست مي نمايد و ضرر آن،‌تمام بدن را فرا مي گيرد و بيش از همه، اعصاب را ضعيف مي كند و در نتيجه اثرات نامناسبي بر روح مي گذارد.

چها رچيز، بدن را از بين مي برد: فكرو خيال، غم و اندوه، گرسنگي و بيخوابي.

چهارچيز، انسان را شاد مي كند: نگاه كردن به سبزيها و آب روان و ميوه ها و نيز نگريستن به محبوب.

«ما، شامگاه به آن چهره ها نگاه كرديم؛ پس ارواح، از زيبايي آنچه ديدند، روشن گرديدند».

چهار چيز، بينايي را ضعيف مي كند: پابرهنه راه رفتن، صبح و شام باانسانهاي كينه توز و سبك سر روبرو شدن، گريه زياد و زياد به خط ريز نگاه كردن.

چهار چيز، بدن را قوي مي كند: پوشيدن لباس نرم، حمام با آب ولرم، خوردن شيريني و غذاهاي پرچرب، بوييدن گلهاي خوشبو و چيزهاي معطر.

چهار چيز، چهره را خشك مي كند و زيبايي آن را از بين مي برد: دروغ گفتن، بي حيايي و گستاخي، از روي ناداني زياد سؤال كردن، فساد زياد.

چهار چيز، باعث دشمني و تنفر مي شود: تكبر، حسادت، دروغ گفتن، سخن چيني.

چهار چيز، رزق و روزي را فراهم مي كنند: عبادت شب، استغفار زياد در سحرگاهان، صدقه دادن و ذكر خدا در صبح و شام.

«به شب گفتم: اي كسي كه اخبار و اسرارت پنهان است! آيا در دل خود رازي داري»؟

«گفت: من در زندگيم هيچ رازي چون سخن دوستان در سحرگاهان نديده ام».

چهار چيز، مانع روزي مي گردند: خواب صبح، كم نماز خواندن، تنبلي كردن و خيانت.

چهار چيز، براي ذهن و حافظه زيانبارند: هميشه ميوه ترش خوردن، به پشت سرخوابيدن، غم و اندوه.

چهارچيز، فهم و ذكاوت را بيشتر مي كنند: آسودگي خاطر، پرهيز از پرخوري، استفاده از غذاهاي شيرين و غذاهاي پرچرب و خالي كردن شكم.

غمگين مباش: زيرا غم نسبت به ماضي بي قراري و نسبت به آينده......

غمگين مباش زيرا ...

غم مخور